Budujemy dom pobytu dziennego dla naszych dorosłych, niesamodzielnych dzieci z autyzmem. To tutaj znajdą troskliwą, dostosowaną do ich potrzeb indywidualną opiekę i zamieszkają w nim na stałe, kiedy nas zabraknie...
Nasz projekt powstaje z inspiracji i przy współpracy ze Stowarzyszeniem Pomocy Osobom Autystycznym w Gdańsku pod kierunkiem Pani Małgorzaty Rybickiej, Przewodniczącej Porozumienie AUTYZM-POLSKA.
To dzięki życzliwemu wsparciu Pani Przewodniczącej i jej pracowników możemy skorzystać z najlepszych wzorców wynikających z wieloletniej działalności SPOA na terenie Trójmiasta.
To tam zobaczyliśmy i dzięki temu sami po raz pierwszy uwierzyliśmy w to, że nasze dorosłe niesamodzielne dzieci mogą mieć zapewniony stabilny, wysoki poziom wsparcia i poczucie bezpieczeństwa. Uwierzyliśmy także w to, że opierając się na znakomitych wzorcach sami możemystworzyć takie miejsce gdzie już bez rodzicielskiego wsparcia nasze dorosłe dzieci będą mogły rozwijać swoje umiejętności, zawrą nowe przyjaźnie , a ze strony dobrze przygotowanych, empatycznych opiekunów będą mogły liczyć na zrozumienie, akceptację i szacunek .
Ale nawet najlepszy projekt, byłby tylko projektem i nie miałby szansy na realizację i urzeczywistnienie marzeń, gdyby nie współpraca i zaangażowanie samorządów każdego szczebla województwa kujawsko-pomorskiego, za co jesteśmy niezmiernie wdzięczni.
Zakładamy adaptację i realizację projektu przy współudziale samorządu. Beneficjentem projektu koncepcyjnego odpowiedzialnym za jego przygotowanie jest Fundacja, która stanie się właścicielem infrastruktury odpowiedzialnym za jej eksploatację po jego realizacji.
Pragniemy wyjść naprzeciw rosnącym potrzebom wsparcia dorosłych osób z autyzmem i ich rodzin w województwie kujawsko-pomorskim. Fundacja planuje podjąć z JST wspólne działania wspierające rodziny w poszczególnych powiatach poprzez: popularyzację projektu w JST, zdiagnozowanie potrzeb mieszkańców, eksperckie opracowanie wsparcia rodzin i harmonogram działań rozłożonych w czasie w zależności od faktycznych potrzeb i możliwości finansowych danego samorządu.
Są one w znacznym stopniu niesamodzielne, wymagają pomocy w czynnościach dnia codziennego, mają zaburzenia komunikacji, często nie mówią i nie potrafią przekazać swoich potrzeb i wyborów. Mogą przejawiać nadwrażliwość na bodźce wzrokowe, słuchowe, zaburzenia snu oraz poważne zaburzenia zachowania, które mogą być zagrożeniem ich życia i zdrowia.
Po kilkunastu latach ciągłej, nieprzerwanej, często samotnej opieki są zmęczeni, cierpiący, dławiący w sobie złość i bezsilność. Brak im już młodzieńczego entuzjazmu, energii i sił, by zmieniać los swojego dziecka. Właśnie teraz tak bardzo potrzebują pomocy. Czują się samotni , niechciani i wykluczeni. Coraz trudniej znoszą codzienną rzeczywistość, powoli poddają się.
Umieszczenie całkowicie niesamodzielnej osoby ze spektrum autyzmu w całodobowym domu opieki społecznej, to skazanie jej na cierpienie. Duża liczba mieszkańców z różnymi potrzebami, brak prywatnej przestrzeni, przebodźcowanie, które sprawia ból. Jak osoba, która ze względu na swoje ograniczenia całe życie przebywała w niewielkim gronie osób ma tam żyć? Co to za dom, w którym mieszka co najmniej kilkadziesiąt osób? Jak nawiązać relacje w takim domu? Kto pomoże się umyć, ubrać, zrozumie niewypowiedziane słowa, skoro personelu mało a podopieczny potrzebuje opieki 1/1 aby być zrozumiany, żyć godnie i szczęśliwie.
Celem projektu jest podniesienie poziomu opieki i wsparcia osób niepełnosprawnych i ich rodzin poprzez rozwój infrastruktury społecznej z uwzględnieniem unijnej zasady deinstytucjonalizacji oraz Ustawy o zapewnieniu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami.
Realizacja projektu przyczyni się do wzmocnienia potencjału opieki społecznej i zrównoważonego rozwoju. Przedmiotowy projekt wypełni lukę oferty świadczenia usług społecznych oraz poprawę jakości działań w obszarze wsparcia dla minimum 36 dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem – mieszkańców Torunia i województwa kujawsko-pomorskiego. Projekt odpowiada na potrzebę stworzenia spójnego systemu pomocy środowiskowej na rzecz osób z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną poprzez zapewnienie dostępności, wielostronności, integralności specjalistycznego wsparcia niezbędnego do życia w środowisku społecznym.
Celem bezpośrednim, do osiągnięcia którego przyczyni się projekt będzie: poprawa jakości i funkcjonalności bazy usługowej w zakresie opieki społecznej, możliwość realizowania przez organizację pozarządową statutowych zadań opiekuńczych na odpowiednim poziomie. Wyeliminowanie istniejących braków w zakresie infrastruktury, poprawa dostępu do nowoczesnej i dobrze wyposażonej infrastruktury, uzyskanie możliwości udziału dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem w zajęciach terapeutycznych, w fizjoterapii i w zajęciach sportowo – rekreacyjnych.
Ma to być Wspólnota Domowa dzienna i całodobowa pełniąca także funkcję opieki wytchnieniowej, interwencyjnej i kryzysowej jako forma wsparcia rodzin w środowisku lokalnym, bardziej dom niż instytucja, dla niewielkiej liczby mieszkańców (do 12), przy czym w jednym module mieszkalnym, dla nie więcej niż 6 mieszkańców.
Opiera się głównie na sprawdzonym i znakomicie funkcjonującym modelu gdańskim https://www.power.gov.pl/media/113041/Gdanski model.pl . Taki model wsparcia jest rekomendowany dla niskofunkcjonujących osób z autyzmem przez wybitne grono specjalistów Porozumienia AUTYZM-POLSKA pod przewodnictwem Małgorzaty Rybickiej. Porozumienie działa również na rzecz wprowadzenia rozwiązań ustawowych, dających gwarancję stałego finansowania tych form wsparcia. W obecnej kadencji Sejmu Porozumienie rozpoczęło współpracę z Parlamentarną Grupą ds. Autyzmu w nowym składzie oraz Pełnomocnikiem Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych.
Nad tymi rozwiązaniami organizacje członkowskie pracowały już od dawna i realizowały je w formie projektów, a Koncepcja Wspólnoty Domowej dla Dorosłych Osób z Autyzmem została przygotowana przez Zespół ds. rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz mieszkalnictwa Porozumienia Autyzm-Polska.
00 – Koncepcja Wspólnoty Domowej dla Dorosłych Osób z Autyzmem
01 – Formularz_kwalifikowania do specjalistycznego wsparcia
02 – Sposób obliczania etatów i wskaźników Wspólnota Domowa
Wspólnoty Domowe I-II i DDASZ powinny powstawać zarówno w przestrzeni miejskiej, jak i wiejskiej. Rekomenduje się, by były usytuowane w cichym, spokojnym i dobrze skomunikowanym miejscu. Organizacja przestrzeni ma wspierać mieszkańców w ich samodzielności, dawać im komfort życia i poczucie bezpieczeństwa. Przestrzeń ma bardziej charakter domu, niż instytucji i uwzględnia zarówno potrzebę prywatności jak możliwości wspólnego spędzania czasu.
Mieszkańcami Wspólnoty Domowej I-II i DDASZ są osoby potrzebujące wsparcia w wielu podstawowych czynnościach dnia codziennego, które jednak na każdym etapie życia są w stanie uczyć się umiejętności niezbędnych do bardziej samodzielnego życia. Dlatego też kadra Wspólnoty Domowej I-II i DDASZ powinna motywować i uczyć mieszkańców samodzielności i powstrzymywać się od wyręczania ich.
%201.5876b43a.png&w=384&q=75){kind=logo}
